Το πρώτο Pac-Man κάνει το ντεμπούτο του σε ένα μαγαζί με ηλεκτρονικά στην πολύβουη περιοχή Shibuya του Τόκιο. Για την ακρίβεια, το λένε PuckMan και αρχικά δεν κάνει κάποια τεράστια επιτυχία. Όμως όταν το παιχνίδι με τα φαντασματάκια φτάνει στις ΗΠΑ (υπό το όνομα Pac-Man πια, αφού υπήρχε ο φόβος ότι τα παιδιά θα άλλαζαν το «P» σε «F» πάνω στα μηχανήματα), γεννιέται μία παγκόσμια μανία.
Την εποχή εκείνη, τα βιντεοπαιχνίδια ήταν ακόμα σχετικά νέα και τα περισσότερα ήταν βίαια, αφού κυρίως ζητούσαν από τον παίκτη να πυροβολεί εξωγήινους.
Ο δημιουργός του Pac-Man, ένας νεαρός σχεδιαστής παιχνιδιών που δούλευε για την ιαπωνική Namco, ήθελε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
«Όταν άρχισα τα πρώτα σχέδια για αυτό το project, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα μαγαζιά με τα ηλεκτρονικά ήταν γεμάτα με βίαια παιχνίδια. Ήταν σκοτεινά μέρη, όπου σύχναζαν μόνο αγόρια. Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να μετατρέψω αυτά τα μαγαζιά σε πιο ζωντανά μέρη, όπου γυναίκες και ζευγάρια θα μπορούσαν να διασκεδάσουν, για αυτό και σκέφτηκα ότι ήταν καλύτερα να σχεδιάσω ένα παιχνίδι με τις γυναίκες στο μυαλό μου», έχει πει ο Toru Iwatani.
«Ξεκίνησα υποθέτοντας ότι θέματα όπως η μόδα και ο έρωτας θα ταίριαζαν σε ένα γυναικείο κοινό. Αλλά μετά σκέφτηκα –και αυτό ίσως να ήταν παράτολμο εκ μέρους μου- ότι στις γυναίκες αρέσει επίσης να τρώνε».
Έτσι, καθώς κατέβαζε ιδέες για ένα παιχνίδι που θα ήταν εστιασμένο στο φαγητό, ο Iwatani πήρε ένα κομμάτι από το κουτί με την πίτσα και τότε του ήρθε μια σπουδαία ιδέα: Τα κομμάτια που είχαν μείνει στο κουτί έδωσαν το σχήμα στον Pac-Man.
Ο Iwatani σχεδίασε το παιχνίδι με μεγάλη λεπτομέρεια. Κάθε φαντασματάκι έχει το δικό του όνομα και προσωπικότητα. Ο Blinky κυνηγά διαρκώς τον Pac-Man, ο Pinky προσπαθεί να τον αιφνιδιάσει, ο Inky κινείται τυχαία ανάλογα με τη θέση του Pac-Man και ο Clyde πλησιάζει τον παίκτη και μετά προσπαθεί να φύγει στην κάτω αριστερή γωνία, για να του κόψει τις οδούς διαφυγής.
Ο Pac-Man είχε πολλές καινοτομίες για την εποχή εκείνη, όπως για παράδειγμα το πρώτο «power-up», το μεγάλο χάπι που κάνει τα φαντάσματα ευάλωτα.
Μετά την επέκταση του στις ΗΠΑ και την αλλαγή του ονόματος, το παιχνίδι έκανε απότομη επιτυχία, με αποτέλεσμα από το 1981 έως το 1987 να πουληθούν 300.000 μονάδες σε όλο τον κόσμο.
Ο Iwatani πράγματι κατάφερε να φέρει τις γυναίκες στα ηλεκτρονικά, αλλά και να βάλει το Pac-Man στην μόνιμη συλλογή του Museum of Modern Art (MoMA) της Νέας Υόρκης, το 2012.
Και ενώ μοιάζει πολύ απλό (άλλωστε, είναι ένα παιχνίδι που δεν απαιτεί από τον χρήση να πατάει κουμπιά, αλλά να χειρίζεται μόνο έναν μοχλό), στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο. Χρειάστηκαν σχεδόν 20 χρόνια για να μπορέσει κάποιος να παίξει ένα τέλειο παιχνίδι Pac-Man, δηλαδή να τελειώσει όλες τις πίστες χωρίς να έχει χάσει ζωές και έχοντας πάρει τον μέγιστο αριθμό των πόντων σε κάθε πίστα.
Ο Billy Mitchell ήταν ο πρώτος που το κατάφερε, το 1999, έπειτα από ένα παιχνίδι που κράτησε 5-6 ώρες. Στο διάστημα αυτό, έφτασε στην 256η πίστα και πέτυχε 3.333.360 βαθμούς.
Σε αυτό το σημείο, το παιχνίδι ξεμένει από μνήμη και δεν μπορεί πια να εμφανίσει μια ολοκληρωμένη πίστα, με αποτέλεσμα η μισή οθόνη να δείχνει «αλαμπουρνέζικα». Καθώς δεν πίστευε ότι κάποιος θα έφτανε ως εκεί, ο Iwatani δεν είχε σχεδιάσει καν ένα πανηγυρικό τέλος του παιχνιδιού.
Το παιχνίδι που έφαγε τον κόσμο: Πώς τελειώνει το Pac-Man;
