Τένις στην Ελλάδα δεν ξέραμε. Θα μάθουμε όμως. Απλά ελπίζω να μην γίνουμε κι εκεί «ειδικοί».
Βλέπεις στην Ελλάδα είμαστε 11 εκατομμύρια προπονητές, μάγειρες, καπετάνιοι, πιλότοι, γιατροί… Ανάλογα με την περίσταση και η ειδικότητα. Ε, τώρα λόγω του Στέφανου και της Μαρίας, του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη, ελπίζω να μην γίνουμε και «ειδικοί» στο τένις και αύριο-μεθαύριο όταν τους βλέπουμε να λέμε «ρε Στέφανε, έτσι έπρεπε να πιάσεις τη ρακέτα… κοκ». Ξέρουμε εμείς. Και πάντα καλύτερα από τον ειδικό.
Η Μαρία δεν πέρασε τελικά στον τελικό. Δεν θα φέρει… κούπα στη χώρα! Πήρε όμως νίκες. Πολλές. Η μεγαλύτερη δεν είχε να κάνει με αντίπαλο. Αλλά με τον πιτσιρίκο που (της) κράταγε την ομπρέλα για να μην την χτυπάει ο ήλιος στα τάιμ άουτ. Παρά το σκληρό πρωτόκολλο του αθλήματος και τη δική της κούραση, η Μαρία σκέφτηκε ως Μαράκι! Ως κοριτσάκι… Ένιωσε άσχημα για το πιτσιρίκι που είχε επωμιστεί αυτή τη δουλειά… Το είδε «νταντανιασμένο» από τον ήλιο και ζήτησε να το ξεκουράσουν… Με ένα βλέμμα γεμάτο ανθρωπιά. Και παιδικότητα. Κι αγάπη.
Και μας έκανε όλους περήφανους. Πολύ πιο περήφανους από το να έπαιρνε το τουρνουά. Πολύ πιο περήφανους από το να ερχόταν στην Ελλάδα με την κούπα. Κι ας μην πηγαίναμε τόσοι στο αεροδρόμιο όσοι πήγαμε για τον… Τζέιμς Καφετζή. Ή για τον Τριαντάφυλλο…
Η Μαρία όμως πήγε κόντρα στον καιρό. Και στους καιρούς. Κι επειδή σε λίγο από Μαρία Σάκκαρη θα τη φωνάζουμε (ως γνήσιοι «παπάρες») νύφη του Μητσοτάκη, ας υποκλιθούμε τώρα που προλαβαίνουμε στο σεβασμό που έδειξε για το πιτσιρίκι που κράταγε την ομπρέλα. Καλούς τενίστες, καλούς αθλητές έχουμε πολλούς. Καλούς ανθρώπους ψάχνουμε… Και η Μαρία είναι καλός άνθρωπος. Κρατήστε το.
[signoff]
